Tin Ujević

Tin Ujević rodio se u Vrgorcu 5. julaa 1891. godine. U Imotskom je završio prva tri razreda pučke škole, a u Makarskoj sve ostale razrade. 1902. godine preselio se u Split gde je pohađao klasičnu gimnaziju te je u isto vrijeme živeo u semeništu. Iako je trebao postati svešenik, odustao je i 1907. godine je maturirao. 1909. godine stigao je u Zagreb da bi upisao studije filozofije, hrvatskog jezika i klasičnu filologiju.

Iako je ušao u književni krug koji je bio okupljen oko Antuna Gustafa Matoša ubrzo se s njim posvađao što će dovesti do čestih polemika koje će se voditi između njih dvojice sve do Matoševe smrti. Ujević menja i svoju političku orijentaciju pa tako umesto pravaškog hrvatstva počinje zastupati jugoslavenski integralizam. 1913. godine otišao je u Pariz gde je ostao šest godina. Za to vrieme radi na ujedinjenju Hrvata i Srba, no 1917. godine će odustati razočaran zbog ljudi s kojima je kontaktirao, a ništa od toga nije urodilo plodom.

Nakon povratka iz Francuske kratko je boravio u Zagrebu te vrlo brzo odlazi u Beograd. Tamo je objavio i svoje prve zbirke “Lelek sebra” i “Kolajnu”. Zatim odlazi u Sarajevo gde živi od 1930. do 1937. godine. Tamo je objavio još dve zbirke pjesama “Auto na korzu” i “Ojađeno zvono”. Period od 1937. do 1940. godine proveo je u Splitu, a vreme pre smrti u Zagrebu, gde je boravio od 1940. do 12. novembra 1954. godine kada je umro. 1950. godine objavljena mu je zbirka “Rukovet”, a 1954. godine kada je umro izašla mu je lirska zbirka “Žedan kamen na studencu”.

Čitav njegov život mogao bi se okarakterizirati kao život boema. Iako je živeo neurednim životom, celi svoj život zarađivao je kao književnik.

Nakon smrti u Zagrebu od 1963. do 1967. godine izlaze mu “Sabrana dela”.