Ivan Sergejevič Turgenjev

Ivan Sergejevič Turgenjev značajan je ruski književnik rođen 1818. godine u Orelu.

Bio je sin bogatih zemljoposednika koji su imali sredstava da mu priušte školovanje. Školovao se najpre kod kuće, a onda i u Moskvi, dok je studij filologije nastavio u Sankt Petersburgu.

Radio je tamo kao činovnik u ministarstvu spoljnih poslova, ali je već nakon dve godine odustao od posla i posve se posvetio literalnom radu.

Nasledio je očevo imanje, a kako je bio liberalan i grozio se bilo kakvog političkog radikalizma, oslobodio je svoje kmetove, te se i kasnije borio za njihova prava u društvu. To se nije svidelo zajednici u kojoj je živeo, a dodatne netrpeljivosti navukao je na sebe nakon objavljenog članka o preminulom Gogolju, koji je uspeo da izbege cenzure. Bio je uhićen i dve godine zatočen na svom imanju.

Nakon toga većinu je vremena provodio u inostranstvu, zbog čega je prihvatio “zapadnjački” sustav vrednosti i političkog usmerenja. Družio se s velikim svetskim književnicima, poput Emila Zole i Gustava Flaberta, čiji se uticaj vidi i u njegovim delima, a s mnogo mlađim Tolstojem i Dostojevskim postigao je da ruska književnost dobije značajno mesto u svetskoj književnosti.

Najznačajnija dela Turgenjeva su zbirka novela “Lovčevi zapisi”, romani “Rudin”, “Plemićko gnezdo” i “Očevi i deca”, te zbirke crtica “Pesme u prozi” i “Senilia”.

Turgenjev je umro 1883. godine u Parizu.