Poezija za decu Momčila Tešića jedan je od najboljih primera takozvane "seoske poezije". Tešić je celoga života bio zemljoradnik, što možemo da vidimo i po njegovim pesmama, jer osim toga, celoga života bio je i pesnik te je lako i lepo ukomponovao ta svoja dva zanimanja. Njegova najpoznatija ostvarenja upravo su pesme za decu - vrlo jednostavno složene, zanimljive i … [više]
Momčilo Tešić
Momčilo Tešić rođen je 1911. godine u Glumču, mestu pored Požege. Četiri razreda osnovne škole i četiri razreda niže gimnazije polazio je u Požegi. Nakon toga je prekinuo školovanje i postao zemljoradnik. Neko vreme radio je i u državnoj službi, a nakon Drugog svetskog rata i kao knjižničar i upravnik Gradske biblioteke u Požegi. Bio je i pomoćnik knjigovođe Seljačke radne zadruge u rodnom mestu, službenik Seoskog odbora u Požegi te je bio i matičar i vojni referent.
1931. godine osnovao je Društvo trezvene mladeži u Glumču te Dopisni klub za knjigu i književnost Srbije u Beogradu. 1938. Godine posto je član Udruženja seljaka književnika, a 1954. član Udruženja književnika Srbije. 1968. godine postao je jedan od osnivača Družine pesnika sa sela Suncokret, uz koji je pokrenuo i časopis Raskovnik, koji je izdavala družina. Kasnije je postao počasni predsednik književnog društva Razvigor u Požegi.
Osim što je pisao pesme i prozu za decu i odrasle, Tešić je i sakupljao narodnu književnu baštinu i umotvorine. Prva pesma objavljena mu je 1929. godine u časopisu Đačka družina, što je bio list za srednjoškolce koji je izlazio u Beogradu. Prvu pesmu za decu štampao je u časopisu Pravda 1939. godine i zavala se Trešnja. Nakon toga objavljivao je u mnogim listovima i časopisima, među kojima su i Venac, Razvitak, Zadruga, Oslobođenje, Zmaj, Male novine i mnogi drugi.
Od 1948. godine Tešićeve pesme počele su da se uvrštavaju u lektire za osnovnu školu i čitanke. Napisao je čak 17 zbirki dečje poezije, dve knjige lirske poezije, dve knjige kratke proze i četiri slikovnice. Neke njegove knjige su Traktorista peva, Čime se ko brani, Gde ko zimuje, Dečja radost, Od kuće do škole, Cvetnik detinjstva, Seje baka brašno, Otkucaji, Žeteoci i Žeteoci, dobar dan. Njegova dela prevođena su na mnoge evropske jezike. Za svoj doprinos književnosti dobio je mnoge nagrade, od kojih su najvažnije Vukova nagrada za doprinos razvoju kulture i nagrada Mlado pokoljenje te mnoge druge povelje i plakete.
Tešić je umro 1992. godine u rodnom Glumču. Nakon smrti jedna ulica u Požegi dobila je njegovo ime, kao i jedno Kulturno-umetničko društvo. U Glumču je do pre nekoliko godina bila otvorena i knjižnica koje je nosila ime Momčilo Tešić. Od 2000. godine dodeljuje se nagrada Mladi Momčilo deci koja pišu poeziju.