Rat kao uzrok mnogih stradanja, bio je i ostao velika tema naših pisaca, pa tako i Antonija Isakovića. Moralni padovi, borba za opstanak, neke su od najvažnijih tema mnogih pripovedaka i romana. Pripovetka Kašika nam donosi borbu dvojice vojnika koji se muče da prežive i da odnesu neoštećenu zdelu sa kajmakom kako bi nahranili svoju četu. Moralna posrnuća koja se … [više]
Antonije Isaković
Antonije Isaković (6. novembar 1923 - 13. januar 2002) bio je srpski književnik, potpredsednik Srpske akademije nauka i umetnosti od 1980. do 1992. Dobitnik je mnogih književnih nagrada, poznat je i kao pisac čija dela su u Jugoslaviji najviše ekranizovna (Gospodar i sluga, Tren 1 i Tren 2, Govori i razgovori). Dobitnik je NIN-ove nagrade 1982. godine.
Smatra se jednim od autora Memoranduma SANU, političkog programa velikosrpske politike u vreme pred raspad SFRJ. Bio je član Socijalističke partije Srbije u devedestim godinama prošlog veka, mada se kasnije javno ogradio od politike Slobodana Miloševića. Njegova dela svode se pripovetkama o borbama partizana u Drugom svetskom ratu, političkom sukobu prema četnicima i kasnijim čistkama u redovima komunista od sledbenika staljinističke politike.
Njegova su dela protkana psihološkim studijama glavnih junaka, pa se smatraju jednim od boljih dela moderne srbske književnosti. Kao učesnik rata od 1941 - 1945. godine, Isaković je teme za svoje pripovedanje uglavnom nalazio u svom doživljaju rata. Tom tematskom opredeljenju ostao je veran do kraja. Umro je u Beogradu u 78. godini.
Osnovnu školu počeo je u Aranđelovcu. Posle dva meseca, prepisali su ga (zbog očeve službe) u Raču Kragujevačku. Ovde je više gledao "onako" učiteljicu Zlatić nego sricao slova (ionako je znao da čita). Bio je odličan đak. U nižoj gimnaziji, od učitelja Petronijevića, dobija kompliment da mu je rukopis lep kao "svračije noge". Iz istog razloga g. Matić, profesor u Višoj gimnaziji kralja Aleksandra na Topčideru delio mu je kečeve na pismenim zadacima. A onda je počeo rat i pridružio se vojnicima.
Dobio je mnogobrojne nagrade Zmajeva nagrada (1953. godine) Andrićeva nagrada (1976. godine) NIN-ova nagrada (1982. godine) Nagrada „Meša Selimović“ (1995. godine) Nagrada „Svetozar Ćorović“ (2001. godine).
Njegova najvažnija dela su: "Velika djeca", pripovijetke (Beograd, 1953. godine) "Paprat i vatra", pripovijetke (Beograd, 1962. godine) "Pripovijetke" (Beograd, 1964. godine) "Prazni bregovi", pripovijetke (Beograd, 1969. godine) "Sabrana djela u pet tomova" (Beograd, 1976. godine) "Tren 1", roman (Beograd, 1976. godine) "Tren 2", roman (Beograd, 1982. godine) "Berlin kaputt" (Beograd, 1982. godine) "Obraz", pripovijetke (1988. godine) "Govori i razgovori" (Beograd, 1990. godine) "U znaku aprila: i druge priče" (Beograd, 1991. godine) "Miran zločin", roman, (Beograd, 1992. godine) "Drugi dio mog vijeka: da se ne zaboravi" (Beograd, 1993. godine) "Gospodar i sluge", roman (Beograd 1995. godine) "Riba" (Beograd, 1998. godine) "Nestajanje" (Beograd, 2000. godine).