Stepski vuk roman je nemačkog književnika Hermana Hesea, objavljen 1927. godine. Autor govori o nezadovoljnom i osamljenom intelektualcu Hariju Haleru opisujući njegovo duhovno stanje kroz stalnu borbu između dve suprostavljene strane, njegove ljudske i vučje prirode.
Roman u samim počecima nije bio prihvaćen od strane čitatelja, pa je čak neko vreme bio zabranjen u SAD-u zbog detaljnih opisa upotrebe droga i opscenih situacija. Hese je roman napisao kada je i sam bio u vrlo teškom i depresivnom razdoblju kada ga je mučio osećaj usamljenosti i izolovanosti od sveta. Bio je nezadovoljan građanskim društvom i tehničkom civilizacijom. Pomišljao je na samoubistvo. Roman stiče popularnost tokom 60-ih i 70-ih godina među pripadnicima hipi-pokreta.
Mesto radnje: Nemačka
Glavni likovi: Hari Haler, Hermina, Pablo
Kratak sadržaj prepričano
Hari Haler je usamljeni intelektualac u ranim četrdesetima, ljubitelj književnosti i klasičara poput Getea i Mocarta. U svom neurednom i usamljenom životu teško može da pomiri svoju divlju prirodu i ideale, surovi vučji nagon, sa građanskim i kulturnim načelima običnog građanina.
Jedne večeri je odlučio da potraži utehu u alkoholu u obližnjoj krčmi „Kod crnog orla“ gde mu u ruke dospeva knjižica „Traktat o Stepskom Vuku“ koja detaljno opisuje njegov život i njegovo stanje uma što ga podstiče na nova razmišljanja. Hari pomišlja na samoubistvo.
Uskoro u istoj krčmi sreće ženski lik po imenu Hermina koja ga upoznaje sa noćnim životom, kurtizanom Marijom koja mu postaje ljubavnica, plesom i saksofonistom Pablom zbog kojeg Hari počinje da ceni džez. Premda naizgled srećan Hari, ipak oseća kako ga Hermina pretvara u buržoasku ništariju kojoj život gubi značenje.
Tu dolazi do unutrašnjeg Harijevog previranja između pobunjenog pojedinca i nekoga ko istovremeno nastoji da se uklopi u društvo.
Hari se na kraju zaljubljuje u Herminu, a Pablo ga uvodi u svet droge koji je u knjizi opisan kao „mistično pozorište“, a ujedno je odraz Harijeve psihe. Sledom nadrealnih iskustava poput ubistva Hermine, razbijanja vlastitog odraza u ogledalu i razgovora sa Mocartom, Hari dolazi do novih spoznaja koje ga uče kako da se smeje samom sebi i prebrodi svoje krize. Autor stalno opisuje razmišljanja glavnog lika o samom sebi i koja je njegova uloga u svetu.
„Pogled Stepskog vuka proniknuo je u svekoliko naše vreme, svekoliko marljivo prenemaganje, sav štreberaj, svu ispraznost, celu površnu igru jedne umišljene, plitke duhovnosti – ah, išao je pogled nažalost još dublje, išao je dalje nego što je tek pogled na nedostatke i beznadežnost našeg vremena, naše duhovnosti, naše kulture. Išao je sve do u srce svekolike dileme jednog mislioca, možda jednoga koji zna, sumnju u dostojanstvo i smisao ljudskog života uopšte.“
Beleška o autoru
Herman Hese bio je nemačko-švajcarski književnik, rođen je 2. jula 1877. godine u Kalvu u Nemačkoj, a umro je 9. avgusta 1962. u Montanjoli u Švajcarskoj. Hese dolazi iz porodice evangelističke verske tradicije, no on je već sa 13 godina odlučio da će biti pesnik.
U početku je pisao romantične pesme i priče, a kasnije se ističe kao nemački pripovedač i romanopisac. Jedan od prvih romana „Pod točkom“ (1906.) imao je autobiografske elemente. Delo „Peter Kamencind“ koje ga je proslavilo kao književnika objavljeno je 1904. godine.
1912. odlazi u Indiju što je uslovilo nastanak dela: „Iz Indije“ (1913) i „Sidarta“ (1922). Imao je demokratska uverenja i česte pacifističke napise zbog čega odmah po završetku Prvog svetskog rata 1919. odlazi u Švajcarsku, a 1921. postaje Švajcarski državljanin.
Hese se okreće psihoanalizama mladih usamljenika koji se suprotstavljaju društvenim normama i tako nastaju dva romana „Demijan“(1919) i „Stepski vuk“ (1927) koji mu donose svetsku slavu.
Hese nastavlja u duhu psihoanalitičkih romana te nastaje roman „Narcis i Zlatousti“ (1930) pa na kraju njegovo najopsežnije delo, utopistički roman „Igra Staklenim perlama“ (1943) napisano za vreme Drugog svetskog rata. Hese je 1946. godine dobio Nobelovu nagradu za književnost.
Ostavite odgovor