Epiploka predstavlja produženu anadiplozu, u njoj dolazi do povezivanja govornih celina tako što se završna reč ili grupa reči prve celine ponavlja na početku sledeće celine, pri tome ponovljeni izrazi često menjaju rečeničnu funkciju.
Termin epiploka potiče od grčke reči epiploukos što znači nadovezivanje, preplitanje.
Epiploka je figura dikcije, i potiče iz antičke grčke i danas služi još i za postizanje klimaksa koji označava nizanje jakih upadljivih misli ili činjenica jednih za drugim.
Na primer:
Narodna pesma “U Milice duge trepavice”:
“U Milice duge trepavice,
prekrile joj rumen’ jagodice,
jagodice i bijelo lice.”
Upotrebom epiploke se postiže naročit zvučni i semantički efekat.
Ostavite odgovor