Epifora

Epifora je stilska (zvučna) figura koja se sastoji u tome što se na kraju dva ili više stihova ponavlja ista reč ili deo rečenice.

Epifora potiče od grčke reči epiphora što znači dodavanje, nanošenje.

Termin potiče iz antičke retorike kojom se označava ponavljanje reči na kraju rečenice ili stiha: “Uroš i Mrnjavčevići”:

“Kralj Vukašin veli: na mene je!

Despot Uglješ: Nije, neg na mene!

Vojvod Gojko: Nije, neg na mene!“

Epifora je jedna od pet figura koje se označavaju kao lirski paralelizmi, tu spadaju anafora, simploka, anadiploza i palilogija. Sve one imaju za cilj da ponavljanjima istih reči ili grupe reči izraze intenzitet osećanja, istaknu određeni emocionalni tonalitet, formalno povežu različite motive kao i da doprinesu ritmičkoj organizaciji pesme.

Primeri:

“Sedi kuma jednog do drugoga,
starog svata jednog do drugoga,
mladoženju jednog do drugoga…”

Narodna epska pesma “Smrt vojvode Prijezde”:

“Kupi vojske koliko ti drago,
Pod Stalaća kad je tebi drago,
Udri Stalać kako ti je drago,
Ja ti dobra ne dam nijednoga.”

Upotrebom epifore na čitaoca ili slušaoca, ostavlja se bolji utisak prilikom čitanja ili slušanja poezije.