Asidenton

Asidenton je stilska figura nabrajanja, nizanja više reči uz izostavljanje veznika. U književnosti se najčešće koristi kako bi se postiglo življe kazivanje, pojačalo osećanja ili napetost.

Asidenton se često koristio u narodnoj poeziji, ali se koristi još od antike pa sve do savremene književnosti.

Primer:

“Misli mlada (da) niko je nečuje…” 

“Veni, vidi, vici. Dođoh, vidjeh, pobijedih.”

Asidenton se koristi i kako bi fraze koje iskazujemo dobile ritam i ostale bolje upamćenje i primećene. Primer ćemo pokazati na pesmi Antuna Gustava Matoša “Mora”:

“Topovi, bombe, džemije, torpedi,

Sistemi suhi, kumiri od mjedi,

Plemići lažni – carski svodnici,

Mračnjaci tusti, vragu srodnici.”

Asidenton pesnici često koriste i radi boljeg isticanja ili ukazivanja na rimu pesme.

Suprotno od asidentona je polisindenton.

Kako bi se postigla izuzetna dinamika, brzina i ekonomija izraza koristimo asidenton, kao na primer u Kornejevom delu “Sid”: “Idi, trči, leti, osveti nas, osveti”, ili u delu Laze Kostića “Samson i Delila”: “U Delili se tako krenula, sramota, ponos, groza, ljubav, strah”.